Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwego funduszu celowego
Wszystkich zainteresowanych otrzymaniem publikacji, prosimy o kontakt e-mailowy: ostoja-redakcja@wp.pl lub telefoniczny: +48 531507527
Trudne czasy kształtują silnych ludzi. Potraktujmy je jako możliwość. Możliwość sprawdzenia siebie i swojej wewnętrznej siły. Możliwość działania.
Sztuka i ludzie tańca nie pozostają obojętni wobec obecnych wydarzeń. Mamy swój język – ruch, który jest uniwersalny dla wszystkich ludzi. Operujemy narzędziem, które ma dużą moc. Doceńmy siłę przekazu sztuki tańca i zastanówmy się jak jej dobrze użyć na potrzeby obecnych czasów. Sztuka łączy, konsoliduje, rozwija, przynosi ukojenie, dobre przeżycia, jest wentylem emocji, pomaga oczyszczać i zrozumieć, oderwać się na chwilę od rzeczywistości i problemów nas otaczających. Zachęcam Państwa do rozwinięcia powyższej listy, przede wszystkim w działaniu.
Miałam pisać o tańcu, a piszę o życiu. Ale taniec to życie, nierozerwalnie ze sobą związane i wzajemnie oddziałujące. Z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca życzę nam wszystkim świata, w którym nadal będzie miejsce na sztukę, sztukę tańca i artystów.
Świata, w którym dalszy rozwój będzie możliwy i nie powstrzymany.
Świata, w którym będziemy lepszymi gospodarzami, w którym ucząc się na błędach przeszłości nauczymy się ich nie powielać.
Anna Hop
4 czerwca w Domu Literatury w Warszawie
Na początku ubiegłego wieku w Wielkopolsce podjęto twórcze wyzwanie, któremu nadano nazwę „Ostoja”. Inicjatorzy tego przedsięwzięcia w odezwie z listopada 1916 roku stwierdzili: „Zabieramy się do nowego obywatelskiego dzieła. Dzięki poczuciu obowiązków wobec piśmiennictwa polskiego garść obywateli wielkopolskich zawiązała w Poznaniu Ostoję – Spółkę wydawniczą”. W gronie jej twórców pojawili się między innymi Jerzy Hulewicz jako prezes rady nadzorczej, dr Marian Głowacki jej sekretarz, Leon Malczewski, dr Władysław Hedinger, dr Czesław Meissner, Czesław Kędzierski, Eugeniusz Sokołowski, a na czele zarządu Bohdan Hulewicz, dr Stefan Michalski i dr Józef Kostrzewski. W gronie współpracowników był także trzeci z braci Hulewiczów – Witold, który wówczas walczył na froncie zachodnim Wielkiej Wojny.
Oprócz Spółki wydawniczej, powołano także dwutygodnik literacko-artystyczny „Zdrój”, na czele którego stanęli: Stanisław Przybyszewski, Jerzy Hulewicz i Kazimierz Łuczewski, a grono współpracowników zasiliła cała plejada wybitnych ludzi pióra i sztuki, jak Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Stefan Żeromski, Władysław Reymont, Edward Porębowicz, Władysław Jarocki, Witold Hulewicz. W odezwie wstępnej Przybyszewski nakreślił kierunek: „Z najczystszych źródeł duszy polskiej zaczerpnęliśmy nasze pojęcie o Sztuce, a zadaniem naszego pisma nie będzie tworzenie rewolucji, ale zadzierzgnięcie poszarpanych nici z oną dostojną królewską przeszłością w romantyzmie, w której się po raz pierwszy świadomie istota Sztuki objawiła” (Prospekt, „Zdrój”. Dwutygodnik ilustrowany, poświęcony sztuce i kulturze umysłowej, Poznań 1917).
Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza, powstałe sześć lat temu w Warszawie, które stawia sobie za cel utrwalanie pamięci o Witoldzie Hulewiczu (1895-1941) – pisarzu, poecie, tłumaczu, organizatorze życia kulturalnego i wydawcy, współorganizatorowi Polskiego Radia oraz współtwórcy zarówno poznańskiej „Ostoi”, jak i „Zdroju” – między innymi przez prowadzenie działalności edytorskiej, od samego początku snuło plany związane z wydawaniem własnego czasopisma. I to, o czym myślano przez lata, w lipcu 2020 roku, podczas realizowanego przez Stowarzyszenie projektu „Witold Hulewicz on-line” w ramach programu Narodowego Centrum Kultury pt. Kultura w sieci, przybrało wreszcie konkretny plan. Dzisiaj efekt tych działań trafia do Państwa rąk.
Zarówno redakcja czasopisma społeczno-kulturalnego „Ostoja. Sztuka – Literatura – Społeczeństwo”, jak i jego wydawca, pragniemy nie tyle sięgać do wydarzeń sprzed ponad stu lat, przywołując nazwę wielkopolskiej spółki wydawniczej, która istniała w latach 1916-1922, ale sięgając do znaczenia tego słowa – jako zapewnienia trwałości określonemu porządkowi – pragniemy realizować podobne cele i wyzwania dzisiaj.
19 listopada 1916 roku „Dziennik Poznański” donosił: „Ostoja ma na celu bez względu na zyski materialne przyjść piśmiennictwu polskiemu, obecnie ciężko zagrożonemu, w pomoc; pragnie ułatwić naszym autorom, którzy wskutek braku nakładców w obecnych czasach nie są w stanie się wypowiedzieć; publikowanie swych utworów z działu powieści, poezji, historii, sztuki i nauki – w estetycznej i możliwie wytwornej formie; pragnie tym samem ożywić ruch wydawniczy i oddziałać na umysłowość i twórczość naszego społeczeństwa” (nr 266, s. 6).
Cele postawione przez naszych poprzedników, pomimo upływu wieku, nic nie straciły ze swej aktualności!
Żyjemy w czasach, w których coraz trudniej zrozumieć szczególny napór zła na życie społeczne, walkę człowieka z człowiekiem, w którym to starciu zło staje się świadomym i celowym programem, ba nawet naukowo i sądownie uzasadnianym; w którym zło zaczyna być „normą” człowieczeństwa, a wolność podąża w kierunku wolności burzenia, negacji, nihilizmu, aż po atak na życie.
Sięgając zatem do przeszłości oraz tego, co stoi u podstaw naszej cywilizacji, dajemy naszemu pismu tytuł „Ostoja”, gdyż pragniemy w naszych twórczych działaniach oprzeć się na trwałych i niezmiennych zasadach: Prawdy, Dobra i Piękna. Nie chcemy sztuki i kultury, która z tymi pojęciami w dzisiejszym świecie często niewiele już ma do czynienia. Chcemy właściwego pojmowania społeczeństwa i roli w nim człowieka. Chcemy – jak mówili nasi poprzednicy w twórczym dziele – aby to rodzące się dzisiaj wydawnicze przedsięwzięcie, miało na celu, stać się istotną „ostoją”, obroną i warowną twierdzą myśli polskiej, objawiającej się, czy to w poezji, powieści, dramacie, krytyce, historii czy filozofii (zob. „Dziennik Poznański”, 11 III 1917).
Redakcja czasopisma społeczno-kulturalnego „Ostoja”, która w Roku Witolda Hulewicza (2020) – w 125. rocznicę urodzin Witolda Hulewicza – inauguruje swoją działalność, w tym duchu zaprasza na łamy nowego czasopisma poświęconego sztuce, literaturze i społeczeństwu, a ludzi pióra do owocnej współpracy.
Ireneusz St. Bruski
Warszawa, 26 listopada 2020
